„100 lat w dziejach świata to kropla w morzu, jednak sto lat w historii narodu i człowieka to bardzo długi czas. 11 listopada 1918 r. po 123 latach Polska odzyskała Niepodległość.” Takimi słowami rozpoczął się montaż słowno-muzyczny zaprezentowany w Szkole Podstawowej nr 63 im. Zawiszy Czarnego przez uczniów klas IV-VIII jako podsumowanie obchodów 100-lecia odzyskania przez Polskę Niepodległości.
Na początku w rytm śpiewanej przez chór pieśni Legionów „My, Pierwsza Brygada” na scenę wmaszerował uczeń przebrany za marszałka Józefa Piłsudskiego. Potem dwójka dziejopisów przedstawiała najważniejsze dla naszego kraju wydarzenia, jakie rozegrały się na przestrzeni stu lat, oraz postaci ważne dla naszych dziejów. Nie ograniczono się jednak tylko do faktów historycznych, ale też zaprezentowano codzienne życie Polaków, w tym także młodych ludzi. Opowieści dziejopisów towarzyszyły odegrane przez młodzież sceny oraz piosenki, a także prezentacja.
Najpierw na ekranie pojawiły się obrazy Warszawy z 20-lecia międzywojennego, a na scenie kawiarenka, w której czekał na swoją dziewczynę młody człowiek. Siódmoklasista zaśpiewał znany przebój z tamtych lat „Umówiłem się z nią na 9-tą”. Później słowa dziejopisów i prezentacja przypomniały, że radość z odzyskania Niepodległości przerwał wybuch II wojny światowej. Na scenie pojawili się kolejno czwartoklasistka, która w przejmujący sposób zaśpiewała piosenkę „Warszawo ma”, szóstoklasista prezentujący wiersz K.K. Baczyńskiego „Z głową na karabinie”, a na koniec grupa uczniów obrazująca udział dzieci i młodzieży w powstaniu warszawskim. Odegrana w rytm śpiewanej przez wszystkich piosenki „Warszawskie dzieci” scena poruszyła niejednego z widzów. Potem na prezentacji pojawiły się obrazy Warszawy po powstaniu oraz piosenka „Mała dziewczynka z AK”. Na scenie samotny chłopak daremnie czekał na swoją dziewczynę.
Okres powojenny, kiedy przystąpiono do odbudowy polskich miast, przedstawiono, śpiewając piosenkę „Budujemy nowy dom”. Towarzyszyła temu scenka zaprezentowana przez siódmoklasistów, którzy z wielkim zaangażowaniem pokazali entuzjazm, z jakim wielu wzięło się do pracy po zakończeniu wojny. W dalszej części programu dziejopisowie przypomnieli o trudnych latach, kiedy to w Polsce panował komunistyczny reżim. Na ekranie pojawiły się daty: 1956, 1968, 1970. Pokazano jednak także, jak bawili się młodzi ludzie w latach 70-tych XX wieku. Przebrana za Marylę Rodowicz ósmoklasistka zaśpiewała znaną „Małgośkę”.
Potem dziejopisowie opowiedzieli o jakże ważnym dla Polski wydarzeniu, jakim był wybór Karola Wojtyły na papieża. Nie zabrakło ulubionej piosenki Jana Pawła II – „Barki”. Przypomniano też postaci Lecha Wałęsy i księdza Jerzego Popiełuszki oraz piosenkę „Ojczyzno ma”. Uczniowie powiedzieli także o stanie wojennym, ostatnich latach komunizmu, przywróceniu polskiemu orłowi korony w 1989 r. oraz przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej w 2004 r.
Pod koniec programu dziejopis zauważył: „Dziś żyjemy w wolnym kraju. Czy jednak potrafimy szanować tę wolność, którą wywalczyły dla nas kolejne pokolenia? Czy potrafimy być razem, a nie obok siebie?” Uczniowie odegrali sceny z naszej współczesności, kiedy to ludzie mijają się w biegu, czują się samotni i zagubieni. Pytali ósmoklasistki grającej postać Polski, czy może zmienić szarą rzeczywistość, przywrócić radość, sprawić, by nikt nie był nieszczęśliwy. „Tylko w waszych rękach mój los. – odpowiedziała – Uleczcie mnie, lecząc siebie. Zmieniajcie świat, póki czas… Zmieniajcie świat, żeby Polska byłą Polską, a trud tylu pokoleń nie poszedł na marne.”
Podczas finałowej piosenki „Niech żyje Polska” na scenie pojawili się wszyscy młodzi artyści w strojach z różnych okresów.
Przedstawienie nie tylko pokazało, co przez 100 lat wydarzyło się w naszym kraju, ale też skłoniło do refleksji nad naszą współczesnością.
